Gittim!

Senden gidişim bir anlık öfkenin sonucuydu belki
İçimdeki acının dışa vurumuydu bir nevi
Dönüşü olmayan bir gidiş değildi benimkisi
Her şeyden çok severken nasıl bir anda gidebilirdim ki?

Daha ayrılığın ikinci gününde
Senden bir mesaj bekliyordum,sadece
İçinde yalnızca "gel" kelimesi olan
Bir söz grubu içimi saran
Görseydim eğer yetecekti
Belki her şey değişecekti

Üçüncü gün,baktım ki elimde bir tesbih
Ben çektikçe boncukları yüreğimi yakan
Baktıça yari hatırlatan
Mavi boncuklu,yarin elinden gelen bir tesbih

Ağzımdan çıkan bir çift lafa mı bakıyordu
Beni sana hatırlatacak şeyleri bitirişin?
Oysa her zaman içimi acıtıyordu
Bırakıpta beni gidişlerin

Sonra günler geçti sensiz
Sustum,hiç ama hiç konuşmadım
Hep kaldım sessiz
Bir de baktım ki
Daha üçüncü gün elime tesbihi veren
Konuşuyor beni bir gram düşünmeden
Bir gün adıma vefasız dedi
Ertesi gün sıfatım güvenilmezdi
Bunların hiçbir tanesi yetmezmiş gibi
Oluverdik bir de yalancı,kalpsizin biri

Eyvallah be gülüm,hepsine eyvallah!
Zaten her yerde değil midir ki Allah?
Bundan gayrı ister sus
İstersen konuş
Ne bi daha ağzımı açarım
Ne tek kelam satır yazarım

Ben hep belki bir gün yine olur demiştim
Ama bugün ben senden sonsuza dek gittim...

Y.S.