Gelmedin...

Bekledim sevgili...

Hani olurda,

Hiç ummadığım bir yerden,

Hiç ummadığım bir şekilde,

Çıkıp da geliverirsin diye

Bekledim...

Adına şiirler yazdım...

Adını bu şehrin her yerine yazdım,

Belki görürsün diye,

Belki görüp de seversin diye...

Konuşacağım dedim,

Susmadım,

Konuştum...

İsmini söyledim,

Filizlenmekte olan her bi ağaç dalına...

Sokaktaki çocuklara...

Gökyüzündeki yıldızlara...

Seni anlattım,

Kanat çırpan kuşlara...

Belki derdime derman olurlar diye,

Belki,beni biraz olsun anlarlar diye...

Çünkü en güzeliydin sen,

Kalbimin...

En tatlı sözlerimin,

Gözlerimin dalıp da gittiği yerlerin,

Sahibiydin...

İşte tam da o baktığım yerlerden,

Bir gün çıkıp gelecektin...

Çünkü bana bunu söylemiştin...

Beni böyle sevindirmiştin...

Ama...

Gelmedin...

Y.S.

Suskun...

Aynı şehirde,aynı duygulara sahip iki "suskun"duk biz...Farklı tecrübelerle,benzer tatları bırakmıştı hayat,üzerimizde...Sonunu görmediğimiz yollarda yürüyorduk bazen.Bazen de sonunu bile bile,yine de giriyorduk o yollara...Kader diyorduk buna;yaşanılması kaçınılmaz alın yazısı...

Çok acı çektik,çok üzüldük,çok ağladık...Mutlu olmak uğruna çok çabaladık.Aradığımız neydi,gördüklerimiz bize neden yetmedi,sevmek bunun neresindeydi bilmiyorum;ama ben artık susmak istemiyorum.İçimdekileri anlatmak istiyorum.Sonucu her ne olursa olsun,bir kez daha görmek istiyorum,bir kez daha tatmak,bir kez daha yaşamak...

Bu hayat,sanıldığı gibi zor değil aslında...Biraz senden,biraz benden yaşasak yetecek...

Giden,kaybedendir...

Hiç -mış gibi yapmadım bu hayatta.Oynamadım.Hiç kimseyi kandırmadım.Neysem,o oldum;ama yine de kimseye yaranamadım...Sevdim dediysem,sevdim.Sevmediğimde ise,vazgeçmesini bildim... Bunların anlamı yokmuş meğer,bu dünyada oynayanlar kazanıyormuş;gördüm...

Aşk tek kişilik bir şey değildir,hep söyledim...Eğer gerçekten seviyorsan,bütün dünyayı karşına alabilmelisin.Yoksa hiçbir anlamı yok acıların,kederlerin,çaresizliğin...

Ve dedim ki hep:Kendimden biliyorum;giden,kaybedendir...

Sen...

Milyon kez geldim belki de,milyon kez daha geleceğim de...

Sen olmadıktan sonra anlamı yok hiçbir şeyin.Yüreğinde bir şeyler biriktirmenin,oturup bunları kağıda dökmenin...Sana dair şeyler düşünmenin,içinde sen olan rüyalar görmenin...Uykusuzluğun,halsizliğin,iştahsızlığın...Herkese sinirlenmenin,insanları kırmanın,ağızına yakıştıramadığın lafların...Hiçbir manası yok bunların...

Aklımın her yerine taktım seni,her nefesimde seni soludum...Her köşe başında seni aradım,en kuytu yerlere bile baktım;ama yoktun...

Yalnızca içimdeydin işte...Nasıl gelip girdiğini bilmediğim,iliklerime kadar işlediğin bedenimde;hüküm sürmekteydin...

İlk kez!

İlk kez rumeliden bakacaktı gözlerimiz,ortak bir nesneye...

Hisarın hemen yanında,küçük bir bahçede...

Bir demlik çay,önümüzde...

Bolca şekerle,

Ve içi doldurulmaya hazır iki bardakla birlikte...

İlk tat,damaklarımızda hep kalacaktı...

Hiç unutulamayacaktı...

Gözlerimiz uzaklara dalacaktı bazen,

Bazen birbirlerinden hiç ayrılamayacaklardı...

Ne olursa olsun güzel olacaktı...

Yağmur sonrası toprak kokusu,

Denizin uğultusu,

İşte karşımda,canına yandığımın İstanbul'u

Rüzgar;hafiften esen...

Ve sen...

Her şey sende başlayacaktı

Ama sende bitmeyecekti hiçbir şey...

Bu aşkta hüzün olmayacaktı

Çünkü bu aşk,her şeyin çaresi olmalıydı...

Y.S.