Lale Devri ve Bir Tükeniş

Çok geç kalmışız canım
Vakit bu vakit değil
Eski radyolar gibi
Çatıya saklanmış aşk

Öyle sanmışız canım
Artık ölümsüz değil
Leylayla Mecnun gibi
Çoktan masal olmuş aşk

Lale devri çocuklarıyız biz
Zamanımız geçmiş

Aşk şarabından kimbilir en son
Hangi şanslı içmiş

Ben derim utanma iftihar et
Sevmeyenler utansın
Aşksızlığa mahkum edildiyse
Bu dünya yansın

Sezen Aksu

Keşke hiç doğmasaydım da,hiç tanımasaydım onu.Görmeseydi gözlerim gözlerini de,tutmasaydı ellerim ellerini.Belki öyle olsaydı böyle acı çekmezdim.Böyle yanmazdı bu yürek her gece yar acısısıyla.

Ne olursa olsun beni anlamayacağını biliyorum onun,ya da anlamak istemeyeceğini;ama ben onu anlıyorum.O da haklı kendine göre...Yalnız şunu herkes iyi bilsin ki:Benim vazgeçişim ne ona dairdir ne de sevdamıza...Benimkisi yalnızca kendime aittir.Ben kendimden vazgeçtim,başka hiç kimseden değil.Çünkü artık gücüm kalmamıştı.Çünkü artık inanmıyordum beyazın saflığına.Çünkü artık biliyordum ki kopacaktı bir gün bu ip ve bitecekti her şey.Öyleyse şimdi bitsin istedim.Daha fazla acı çekmeden ve daha fazla sürüklenmeden.

Evet lale devri çocuklarıydık biz.Aynen o zaman ki gibi özel ve farklıydı bizim sevdamız.Ne yazık ki olmadı;ama.Benim yüreğim kaldırmadı.Çünkü ben çok sevdim ve bazı hareketlerin adını asla koyamadım bu sevdada.Sonuçta o davranışlar beni de tüketti,aşkımızı da...

Aşk şarabından en son biz içtik belki;ama karşı koyamadık bu sevdanın ellerimizin arasından kayıp gidişine...

"Kader diyemezsin;sen kendin ettin"