Unut!!

Kolay olmayacak elbet üzüleceğim
Mutlaka bir iz bırakacak
Belki de çocuk gibi sana küseceğim
Seneler sonra utanarak
Dokunup birer birer sevdiğin eşyalara
Hatta belki ağlayacağım
Acı çektiğim doğru ama sen bana bakma
Ne olursa olsun seni unutacağım
Seni sevdiğimi unut sevişmelerimiz yalan
Unut beni de her yalan gibi unut
O sevgiler ki yoktular onlar ümitlerimizdi
Ne ümitler yaşlandı gel zaman git zaman
Ayrıldığımızı unut yalnızlıklar zaten yalan
Unut beni de her yalan gibi unut

Kolay olmayacak elbet üzüleceğim...

SEZEN AKSU

Elde Var Hüzün!

söyleşir
evvelce biz bu tenhalarda
ziyade gülüşürdük
pır pır yaldızlanırdı kanatları kahkaha kuşlarının
ne meseller söylenirdi mercan koz nargileler
zamanlar değişti
ayrılık girdi araya
hicrana düştük bugün
ah nerde gençliğimiz
sahilde savruluşları başıboş dalgaların
yeri göğü çınlatan tumturaklı gazeller
elde var hüzün
o şehrayin fakat çıkar mı akıldan
çarkıfeleklerin renk renk geceye dağılması
sırılsıklam aşık incesaz
kadehlerin mehtaba kaldırılması
adeta düğün
hayat zamanda iz bırakmaz
bir boşluğa düşersin bir boşluktan
birikip yeniden sıçramak için
elde var hüzün

ATTİLA İLHAN

Bitmedi...

Kaçıncı durakta gönlüm bilmiyorum.
Bıktım artık sürüklenmekten bir sevdadan bir sevdaya,
Tabi adı ne kadar sevdaysa?
Adeta bir boşlukta yürüyorum.
Sonu olmayan bir zamanda,
Sonu olmayan duygularla,
Bir başlangıcı bekliyorum.
Farkındayım zorluğunun hayallerimin,
İmkansızlığını görüyorum yüreğimdekilerin,
Yalnızca bir kalp istiyorum.
Gerçekten sevmeyi bilen,
Ya da bir bakış,
İçimdekileri eriten.
Belki…
Hiç olmayacak böyle biri;
Ama umut bitmemeli
Bitmedi…

Y.S.

Yeniden mi?

Nasıl da zormuş yeniden sevmeyi denemek.Nasıl bir haldir bu?Hangi cümlelerle açıklanır?Hangi bağlaçlarla bağlanır ve nasıl noktalanır?Senden sonra yalnızca seni aramışım ben.Farkında olmadan hem de...Farklı yerlerde,farklı bedenlerde seni bulmayı denemişim.İmkansız olduğunu anlayamamışım bunun bugüne dek;ama şimdi çok iyi anladım ki;bu dünyada senden bir tane daha yok.Sen gittin ve sevdaya dair her şey bitti yüreğimde.Senden sonra benim yaşadığımı zannettiğim şeyler,bir avuç sevgi kırıntısından ibaretti.Onlar da uçup gitti sonunda.Geriye kalan yalnızca koskaca bir sıfır oldu...

Şimdi yalnızım...O kadar derinden ki hem de yanlızlığım,çaresi de yok inan ki!Etrafımda bu yalnızlığımı paylaşabileceğim tek bir insan bile göremiyorum.Bu yükü kaldırmak o kadar kolay değil çünkü.O yüzden kimseyi de suçlamıyorum.İlk başlarda anlaşılmayı bekledim az da olsa ve paylaşabilmeyi bir şeyleri belki.Gördüm ki herkes üzerine düşeni yaşıyor bu dünyada.Fazlası kimsenin haddine değil.

Gerçek aşk kaç kez bulunur?Umarım bir kez değildir...Bunu deneyeceğim belki de son kez...