Yine de Ağlamayacağım!

Acıların dert ortağı
Kederlerin can yoldaşı olmuşum
Hasretlerin çıkış kaynağı
Ayrılıklarla kavrulmuşum
Nasıl bi yürek ki bu bilmiyorum
Hep tek başıma kalmışım
Delicesine yanmışım da
Hep söndürmüşler sonunda...

Hayatımda herşeyi bitiriyorum da yavaş yavaş.Bir tek şu yüreğimde yanan ateş sönmüyor hala.Çabucak geçmeyeceğini biliyorum bazı şeylerin ben de.İstiyorum aslında,en azından şu içimdeki acının kesilmesini diliyorum en çok;ama olmuyor hiçbir şey çar çabuk...

Günler geçiyor hiç anlamadan;fakat hepsi birer iz bırakıyor insanda.Şimdi daha iyi anlıyorum,her gece deli gibi yandığımda.Çaresiz kalıyorum bazen,ağlamak istiyorum da çıkmıyor bir damla göz yaşı,kalmamış göz pınarlarımın dermanı...

Olur böyle şeyler,takma diyor dostlarım.Bilmiyorlar ki ben esasında neye yanarım.Yoldan çıkmışım ben,yolumu kaybetmişim.Ne bir dost eli çıkarır beni bu buhrandan ne de yeni bir sevda çiçeği.Ben yalnızca Rabb'ime sığınıyorum...

Bilsem de nasıl zor olduğunu unutmanın.Bilsem de imkansızlığını yaşadıklarımın.Umutsuzluğun bi çaresizliğin olsam da farkında.Yine de alışmaya çalışacağım sensizliğe.Yine de ağlamayacağım kaderime...