Bir Eylül Akşamüstüsü

Dışarıda oynayan çocuklar gibi umarsızca,

Bügünü,yarını,her şeyi unutarak fütursuzca,

Bir eylül akşamüstüsü ılıklığında,

Seninle öpüşmek...

Hayata yeni anlamlar yüklemek...

Sana ve bana dair cümleleri,

Dudaklarımızda birleştirmek...

Ve biz olmak artık,

Tüm farklılıklarla dalga geçerek...

Y.S.

Pervane

Ben bal arısı gibiydim senden önce
Bak pervanelere döndüm seni görünce

Yana yana kül olsam her an
Yine de senden ayrılamam
Yoluna adadım ben ömrümü sensiz olamam
Yana yana kül olsam her an
Yine de senden ayrılamam
Bin yıl yaşasam yine sana doyamam

Sana gönlümü verdim nazlı güzel
Seni almazsam gözlerim açık gider
Bana ellerini ver, hayat seni sevince güzel
Yoluna adadım ömrümü ben gel kaçma güzel
Bana ellerini ver, hayat seni sevince güzel
Sana gönlümü verdim nazlı güzel

Kim bilir?

Karlı bir istanbul gecesi,

Üşüyen ellerime inat, yanmaya başladı yüreğimin ateşi.

İşte buldum demiştim, karanlığıma doğan güneşi.

Allah’ım bu ne yaman çelişki!

Bir yanım hiç durmadan haykırmak istiyor, sevdiğimi.

Bir yanımsa susmak saklamak içimdekileri...

Korkutmuşlar çünkü beni,

Aşka, sevdaya dair beklentilerimi,

Hep boşa çıkartmış gitmiş birileri...

Şimdi sana ne söylesem?

Hep benimle ol,hep o gülen gözlerinle gözlerime bak mı desem?

Bilmem o zaman yanımda durur musun?

Bu kendi küçük,yüreği büyük çocuğun tek sevdiği olur musun?

Kim bilir?

Y.S.

Yalnızlık...

Bana:"Sen hiç yalnızlığa bir şeyler anlattın mı?" demiştin ya

Evet.Anlattım...

Hem de o kadar çok şey anlattım ki! Bir bilsen...

En çok seni sevdiğimi,şu hayatta

Yalnızlığımla paylaştım mesela...

Uyuyamadığım gecelerde ona sarıldım,

Yeşil gözlerini onunla hatırladım,

Her yeni sabaha onunla birlikte başladım.

Sen yokken yanımda,

Ben yanlızlığımla ağladım...

Sen yalnızca benim için bakacağını söylediğin gözlerinle,

Bakarken ellerin gözlerine

Ben bir tek senin için söylediğim şarkımızı,

Yalnızlığıma haykırdım...

Y.S.

hayır olsun!

bir musibet,bin nasihattan hayırlıymış anladım...

ben burdayım...

hiç kimseyi mutlu edemedim ben bu hayatta

hep kötü oldum

hep giden

hep terkeden
ve hep kaybeden...

istemez miydim yalnızca bir insanın gözlerine bakmayı

gözlerinde kendimi ve yarınlarımı bulmayı

ama olmadı işte

ben aşk denen şeyi beceremedim...

tutamadım ellerimde

taşıyamadım yüreğimde

koyamadım bir yari kalbimin en güzel yerine...

hep sevmeyi istedim oysa

koşulsuz,sınırsız.çılgınca...

her seferinde evet dedim

işte bu kez gerçekleşecek hayallerim...

ama aynı sonla karşılaştım

aynı hazin

aynı garip

aynı trajik sonla...

artık yoruldum

artık sıkıldım

artık bıktım

her haliyle,her halimi sevecek birisi varsa eğer

buyursun gelsin,

ben burdayım...

Y.S.